Αύγουστος της συνύπαρξης

(Από τον ΓΙΩΡΓΟ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟ, δημοσιεύτηκε σήμερα στην Ελευθεροτυπία- enet.gr )

Γλυκαίνει μέσα στον Αύγουστο η θηριωδία του καπιταλισμού.

Υποχωρεί, μες στις δροσερές του μέρες και τις ζεστές του νύχτες, ο προτεσταντισμός που μας έχει κυριέψει, αυτός που μας είχε οδηγήσει στην αχαλίνωτη κατανάλωση, στην υπερτροφία του εγωισμού, στη χυδαία ματαιοδοξία, στη χαυνωμένη τιποτέλεια της ευδαιμονίας.

ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΜΕΘΑ τον τόπο καταγωγής. Ανοίγουμε το σπιτικό μας. Φιλοξενούμε γνωστούς, φίλους, συναδέλφους, που αδυνατούν να διακοπεύσουν, όπως άλλοτε, πληρώνοντας ξενοδοχεία. Κι έτσι, χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε, βρισκόμαστε ξανά. Ανακαλύπτουμε τη γλυκύτητα της επαφής, το ζείδωρον των συζητήσεων, τον προβληματισμό για την κοινωνία και την πολιτεία, για το μέλλον των παιδιών. Ανακαλύπτουμε, με άλλα λόγια, το αυτονόητο. Και πόσο ριζοσπαστικό μάς φαίνεται τώρα αυτό το αυτονόητο. Και πόσο θλιβερό είναι που το ανακαλύπτουμε, λόγω των σκληρών μέτρων και της λυσσαλέας επίθεσης του κράτους κατά του εισοδήματός μας! Θλιβερό και σκληρό. Διότι αναγκαζόμαστε να υπερασπιστούμε τη συνύπαρξη, επειδή οι περισσότεροι είμαστε στην ίδια μοίρα, σ' αυτήν που μας οδήγησαν, είτε το θέλαμε είτε όχι, η κυβέρνηση του Μνημονίου και οι εντολείς της τρόικας.

ΑΝΑΓΚΑΖΟΜΑΣΤΕ να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλον στα μάτια, ενώ έως πρόσφατα οι πλείστοι περπατάγαμε με ψηλά τη μύτη, με μια πόζα «επιτυχημένου», με μια αυτοπεποίθηση μοναδικότητας!

ΑΣ ΜΗ βιαστούμε να αισιοδοξήσουμε εντούτοις. Από συμφέρον τα κάνουμε όλα αυτά, δεν είναι στη φιλοσοφία μας· ουδέποτε διδαχτήκαμε τη βιοσοφία της συνύπαρξης, τον εκστασιασμό του ελάσσονος, τη συμπάθεια προς τον διπλανό, που νοσεί, κινδυνεύει, υποφέρει και λοιπά. Αλλά, έστω κι έτσι, κάτι αρχίζει να κινείται στο βομβαρδισμένο από προτεσταντικές ανοησίες μυαλό μας (άσκοπος ακτιβισμός, άλογη ανάπτυξη, άκρατος καταναλωτισμός, εκβιασμός της διασκέδασης, πλαστικοί προορισμοί μέσω πληρωμένων γραφείων ταξιδιών και λοιπές life style αρλούμπες).

ΣΤΑ υψόμετρα της ορεινής Κορινθίας, ο Αύγουστος είναι ο μήνας της πρέφας (και ολίγος Σεπτέμβρης). Καταφτάνουν Αυστραλοί, Γερμανοί, Αθηναίοι, Θεσσαλονικείς και επιδίδονται σε μαραθώνιους, αυτοσαρκαστικούς διαγωνισμούς.

ΕΠΑΘΛΟ είναι για τους δύο νικητές, δύο λουκούμια ή δύο «υποβρύχια»!

ΤΙΣ πρωινές ώρες. Γιατί τις νυχτερινές το έπαθλο είναι υγρό (και άφθονες οι καταπόσεις).

Η ΑΠΛΟΤΗΤΑ επαναποκτά την αξία της· οι βαθύτερες ανθρώπινες αξίες επανεμφανίζονται, επαναξιολογούνται (όχι με τον τρόπο του Νίτσε, αλλά δεν πειράζει· προέχει η συνύπαρξη...).

ΤΕΛΟΣ στη ζωή με δανεικά. Τέλος στην κίβδηλη ζωή. Λέμε, τώρα

Η αλήθεια βρίσκεται στους Sex Pistols.Γκέγκε;

Τον Δεκέμβριου του 2008 η Ευρώπη κοιτούσε συγκλονισμένη τα όσα συνέβαιναν στο κέντρο της Αθήνας μετά τον θάνατο του 15χρόνου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια από σφαίρα «αστυνομικού». Όλοι ταρακουνήθηκαν και απόρησαν για το τι συνέβαινε άραγε σε αυτή τη γενιά και αντέδρασε τόσο βίαια. Μετά από τρία δύσκολα και σαρωτικά χρόνια τα Δεκεμβριανά της Αθήνας του 2008 «δίνουν» τη θέση τους στα Αυγουστιανά της Μ.Βρετανίας του 2011 με αφορμή έναν ακόμη θάνατο από σφαίρα «αστυνομικού» με θύμα τον 29χρονο έγχρωμο Mark Duggan στο Tottenham.

Για σχεδόν μια βδομάδα το Τότεναμ, το Λονδίνο, το Λίβερπουλ, το Μπρίστολ, το Μάντσεστερ και το Μπέρμιγχαμ γνώρισαν σύμφωνα με τα μέσα τις χειρότερες εικόνες και πράξεις βίας των τελευταίων δεκαετιών. Απολογισμός; Με χρηματοοικονομικά κριτήρια πάνω από 170.000.000 ευρώ λόγω φωτιών σε καταστήματα, κάδους απορριμάτων , οχήματα και κτήρια , καθώς και λόγων συνεχόμενων και μαζικών πλιάτσικων σε καταστήματα ένδυσης , τεχνολογίας αλλά και σούπερ μάρκετ. Με ανθρωπιστικά κριτήρια ο απολογισμός της εξέγερσης στη Βρετανία είναι 3 νεκροί, εκατοντάδες συλλήψεις ακόμα και ανήλικων παιδιών και χιλιάδες νέοι που εξεγείρονται ενάντια στα μέτρα λιτότητας που επιβάλλουν τα παγκόσμια χρηματοοικονομικά συστήματα ,στην όλο και πιο ανιαρή καθημερινότητα τους χωρίς εργασία, χωρίς ελπίδα και γεμάτοι από κοινωνική ανισότητα και αδικία.

Και για να ολοκληρωθεί η βρετανική προπαγάνδα από τα μέσα ενημέρωσης ( στα οποία δουλεύουν δημοσιογράφοι οι οποίοι θα είναι και αυτοί άνεργοι σε λίγο καιρό), παρουσιάζουν τους εξεγερμένους με τα γραφικά πλέον εδώ και καιρό χαρακτηριστικά του τύπου « κουκουλοφόροι» , « εγκληματικά στοιχεία», «αναρχικοί βάνδαλοι που τα σπάνε και καίνε απειλώντας την δημοκρατική ειρήνη και την δημοκρατία». Είναι γεγονός ακόμη πως τα βρετανικά μέσα ενημέρωναν με μεγάλα κενά και καθυστερήσεις τις εξελίξεις στις πόλεις που συνέβησαν τα επεισόδια ενώ παρουσιάζουν πολλούς απο τους συμμετέχοντες των επεισοδίων ως μέλη συμμοριών, κυριώς έγχρωμων ατόμων. Ενδεικτικό άλλωστε και το βίντεο που παρουσιάστηκε στο BBC και λίγο αργότερα αποσύρθηκε άρων άρων!* Προφανώς , εδώ και δεκαετίες οι «αντικειμενικοί δημοσιογράφοι» των επιχειρηματικών κολοσσών ενημέρωσης ανά τον κόσμο ξεχνούν να αναφέρουν στα ρεπορτάζ τους ότι πραγματικοί ιθύνοντες των όσων συνέβησαν στη Βρετανία ( και όχι μόνο) είναι το χρηματοπιστωτικό σύστημα που υπηρετούν, η υποβάθμιση (κοινωνική και αξιακή) του επιπέδου ζωής, η καλπάζουσα ανεργία και η όλο και μεγαλύτερη κοινωνική ανισότητα λόγω των καπιταλιστικών προτύπων ζωής.

Παράλληλα, τις ίδιες μέρες στην άλλη άκρη του κόσμου και συγκεκριμένα στη Χιλή, πραγματοποιήθηκαν ογκώδεις διαδηλώσεις φοιτητών και εκπαιδευτικών με αιτήματα ( τι άλλο) δημόσια και δωρεάν παιδεία και περισσότερα χρήματα από τον προϋπολογισμό της χώρας στο τομέα της παιδείας. Πάνω από 400 συλλήψεις και 78 τραυματισμοί σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσαν στη δημοσιότητα οι αρχές της χώρας. Πόσο πιο ολοφάνερο να γίνει το γεγονός πως τα κατώτερα στρώματα της οικονομικής πυραμίδας σε ολόκληρο τον κόσμο ένα – ένα δείχνουν πως δεν κοιμούνται όπως πολλοί θα πίστευαν και ήλπιζαν και πως όσο περνάει ο καιρός, η κοινωνική ζύμωση που πραγματοποιείται είναι τέτοια που η ανάγκη ριζικών αλλαγών σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη και ευθύνη όλων μας.

 *

Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ : ένα όνομα, μια μεγάλη πραγματικότητα

Μέχρι και πριν από λίγες μέρες οι χώρες της Σκανδιναβίας θεωρούνταν από πολλούς ως πρότυπα κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής οργάνωσης , μοντέλα ζηλευτά για εμάς εδώ τους Νότιους Μεσογειακούς που δεν ξέρουμε τι θα πει αυτή η ευημερία. Ώσπου στη ζωή μας εμφανίστηκε ο 32χρόνος Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ και η πραγματικότητα τελικά δεν είναι και τόσο τέλεια ακόμα και στις φαινομενικά ευτυχισμένες ευημερούσες κοινωνίες της Δύσης.

Η σύγχρονη μεταπολεμική ιστορία της Νορβηγίας δεν είχε ξαναγνωρίσει τέτοια αιματηρή και σοβαρή εγκληματική ενέργεια και τα μέσα ενημέρωσης χωρίς αποδείξεις ή ακράδαντα στοιχεία έτρεξαν να δηλώσουν πως η επίθεση προκλήθηκε πιθανόν από ισλαμικές φονταμενταλιστικές οργανώσεις. Όπως αποδείχτηκε όμως , ο μεταμφιεσμένος σε αστυνομικό άντρας που σκότωσε πάνω από 70 άτομα στο νησί Ουτόγια ( οι αστυνομικές αρχές απέσυραν την είδηση σήμερα πως οι νεκροί ήταν 93 αναφέροντας πως αγνοούμενοι καταμετρήθηκαν λανθασμένα ως νεκροί) όλοι νεαρά μέλη του Εργατικού Κόμματος που είχαν κατασκηνώσει στο νησί και που κατηγορείται επίσης για την βομβιστική έκρηξη που σημειώθηκε την ίδια ημέρα κοντά στο κυβερνητικό κτίριο που στεγάζεται το γραφείο του νορβηγού πρωθυπουργού αφήνοντας πίσω της 7 νεκρούς, δεκάδες τραυματίες και το απόλυτο χάος στο Όσλο, δεν έχει καμία σχέση με ισλαμικά στοιχεία. 

Αντίθετα, πρόκειται για ένα ακόμα ακροδεξιό στοιχείο της χώρας , με έναν αρρωστημένα ρατσιστικό και ναζιστικό εγκέφαλο που είχε καταφέρει να δημιουργήσει το 2002 στο Λονδίνο την Λεγαιώνα των Ναϊτών ( με ιδρυτικά μέλη δυο Βρετανούς , ένα Γάλλο, ένα Γερμανό, έναν Ολλανδό, έναν Ρώσο , έναν Νορβηγό ,έναν ΄Ελληνα και έναν Σέρβο) και ένα αντιισλαμικό μανιφέστο 1518 σελίδων ονόματι «2083» που δημοσίευσε στο διαδίκτυο λίγη ώρα πριν τις δολοφονικές του επιθέσεις. 

Τμήματα του συγκεκριμένου μανιφέστου έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ώρες σοκάροντας την πλειονότητα της κοινωνίας. Δεν καταλαβαίνω όμως το συγκεκριμένο σοκ και απορία των περισσοτέρων. Γιατί ακριβώς βρέθηκαν προ εκπλήξεως και αποκαλούν ψυχοπαθή τον Νορβηγό; Εδώ και χρόνια είναι πασίγνωστες οι ακροδεξιές και ναζιστικές ομάδες που δρουν στις χώρες των μελών που ανήκουν στο τάγμα των Ναϊτών ( δηλαδή Βρετανία,Γαλλία,Γερμανία,Ολλανδία,Ρωσία,Σκανδιναβία και φυσικά Ελλάδα) σκοτώνοντας και κυνηγώντας βίαια και απάνθρωπα αλλοεθνείς, αλλόθρησκους και οτιδήποτε για αυτούς «μολύνει» τη καθαρότητα της χώρας τους ( μετανάστες με λίγα λόγια). Ή μήπως δεν θυμόμαστε τα περιστατικά που συνέβησαν πριν λίγο καιρό στο κέντρο της Αθήνας όπου Χρυσαυγίτες κυνηγούσαν με μαχαίρια μετανάστες και ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας απλά κοιτούσε; Αλλά δεν το εξέφρασα σωστά, μισοκοιμόταν και  από την άλλη φώναζε πως οι μετανάστες βρομίζουν το κέντρο και τους παίρνουν τις δουλειές.Μάλλον έχουμε συνηθίσει στους μεγάλους αριθμούς νεκρών για να συγκλονιστούμε και να αφυπνιστούμε. 

Εδώ και χρόνια επίσης αντιρατσιστικές φωνές φωνάζουν για την ακροδεξία κατάσταση που επικρατεί στην Ευρώπη και πως όλες αυτές οι κινήσεις κάποια στιγμή θα εκφραστούν με πολύ άσχημο τρόπο και θα εκτυλιχθούν σοβαρά γεγονότα που θα έχουν ως επίκεντρο εθνικότητες και θρησκείες. Τις ίδιες απόψεις που έχει ο Νορβηγός Μακελάρης (όπως τον αποκαλούν τα μέσα) ,έχουν εκατομμύρια ακόμα άνθρωποι σε όλη την Ευρώπη που ονειρεύονται την «καθαρότητα» της χώρας τους και θα εύχονταν να είχαν κάνει το ίδιο και εκείνοι σε όσους θέτουν σε κίνδυνο αυτό το όνειρο. Σοκαριστικό ναι, απίθανο όμως όχι.

Όταν οι Νορβηγοί κλαίνε τα αδικοχαμένα θύματα της πολύνεκρης επίθεσης , υπάρχουν «άνθρωποι» που θα ήθελαν να είχαν κάνει το ίδιο , μπορεί και χειρότερα. Σειρά θα έκαναν οι Ελληναράδες για να ενταχτούν στο συγκεκριμένο τάγμα που στο μανιφέστο του Νορβηγού αναφέρεται η Μεγάλη Ελλάδα των 5 θαλασσών και άλλα τόσα εθνικόφρονα όνειρα ελληνικής φυλετικής και πολιτισμικής ανωτερότητας. Αντιμαρξισμός, ανιισλαμισμός, ρατσισμός, ναζιστικές τάσεις, μηδενική ανοχή στις διαφορετικές εθνικότητες ( ειδικά στις σκουρόχρωμες) είναι άλλωστε τα βασικότερα κοινά σημεία που συναντώνται όλοι αυτοί μαζί και καταλήγουν να οργανώνουν τέτοιου είδους επιθέσεις. Την ίδια στιγμή βέβαια, η θαρραλέα ευρωπαϊκή ακροδεξιά ( και ηθικός αυτουργός συγκεκριμένων ενεργειών) που φώναζε τόσο καιρό για τον μουσουλμανικό κίνδυνο και για την εθνική επικινδυνότητα των ξένων μεταναστών, ξαφνικά καταδικάζει το γεγονός και δηλώνει αντίθετη σε τέτοιες κινήσεις! Άκουσον , άκουσον! Το ακούσαμε και αυτό. 

 Ο νέος ρατσισμός σε μια Ενωμένη Ευρώπη που χρόνια τώρα οι χώρες της κλείνονται όλο και περισσότερο στο καβούκι τους γεμίζοντας ξενοφοβία και εξυψώνοντας τα εθνικά τους και θρησκευτικά φρονήματα μέχρι εκεί που δεν πάει, ξαφνικά την Παρασκευή βρέθηκαν να απορούν από πού τους ήρθε, οι Νορβηγοί συγκεκριμένα μπορεί να πίστευαν κιόλας πως ήταν η πιο φιλήσυχη και ειρηνική χώρα της Ευρώπης ( άσχετα αν η χώρα τους στέλνει στρατεύματα στο ΝΑΤΟ, αυτό κανείς δεν το θυμάται ποτέ για την ειρηνική του χώρα). 

Ο Μπρέιβικ είναι στον κόσμο του, πιστεύει πως έκανε αυτό που έπρεπε και νιώθει ήρεμος.Στο δικαστήριο ήταν κυνικός και ήθελε να εμφανιστεί και με στρατιωτική στολή , να απαγγείλει και λόγο στους ομοϊδεάτες του. Πιο πολύ στο κόσμο τους όμως είναι όλοι αυτοί που χρόνια τώρα βρίσκονται κρυμμένοι πίσω από το δάχτυλο τους. Δυστυχώς ο ανθρώπινος φόβος μπορεί να καταστρέψει τα πάντα και είναι σίγουρο πως θα έρθουν ακόμα πιο δύσκολες μέρες.

Amy Winehouse ( 14.9.1983-23.7.2011)- The voice is no more here

  

Αργά το απόγευμα χτές. Κάθομαι και σπάω το κεφάλι μου να γράψω για κάτι. Τίποτα, τζίφος. Μπαίνω Facebook. Βλέπω μια δημοσίευση σελίδας με τίτλο « RIP Amy Winehouse». Κάποιος κάνει πλάκα λέω μέσα μου. Κατεβαίνω πιο κάτω και βλέπω βίντεο της Amy. Συνειδητοποιώ σιγά-σιγά πως κανείς δεν έκανε πλάκα. Σιγουρεύομαι όταν βλέπω τον τίτλο από γνωστό blog : «Νεκρή βρέθηκε σήμερα η Amy Winehouse στο σπίτι της στο Λονδίνο».  Γεμίζω θλίψη.

Η φωνή της με συντρόφεψε πάρα πολλές φορές τα τελευταία χρόνια από τότε που άκουσα πρώτη φορά το «Back to Black». Άρχισα να ψάχνω τραγούδια της και να ψάχνω όλο και πιο πολύ για αυτή. Ήταν από αυτές τις μουσικές προσωπικότητες που κρύβουν ένα τεράστιο ταλέντο αλλά παράλληλα και έναν πολύ ευαίσθητο και περίπλοκο ψυχικό κόσμο βυθισμένο σε ουσίες και ψυχολογικές ανισορροπίες. Και μένεις να αναρωτιέσαι; Γιατί αυτοί οι άνθρωποι να σε αγγίζουν τόσο όταν αυτοί οι ίδιοι μοιάζουν εντελώς χαμένοι και μόνοι σε έναν δικό τους κόσμο.

Πέθανε στα 27 της. Ήταν εκείνη που πολλοί είπαν πως ξαναγέννησε την βρετανική μουσική βιομηχανία από τις στάχτες και την έβαλε ξανά στο προσκήνιο. Χάρη στην Amy ,άνοιξε ο δρόμος σε καλλιτέχνιδες όπως η Duffy και η Adele να γίνουν πιο γνωστές για το ύφος της μουσικής τους. Τα βραβεία Grammy που κέρδισε για το 2^ο της άλμπουμ «Back to Black» (2006) την έκαναν την πρώτη Βρετανίδα τραγουδίστρια που κερδίζει 5 βραβεία Grammy. Το ντεμπούτο άλμπουμ της « Frank» (2003) μόλις στα 20 της αλλά κυρίως το «Back to Black» είχαν επιτυχίες που έκαναν ρεκόρ πωλήσεων στη Βρετανία αλλά και παγκοσμίως κάνοντας την δικαιωματικά την γυναίκα που έκανε την jazz πάλι μόδα τον 21^ο αιώνα.

Η δόξα όμως όπως φαίνεται δεν γέμισε την απροσάρμοστη για τα media Amy, ούτε η φήμη, ούτε τα λεφτά. Από κάποιο σημείο και έπειτα το μόνο που άκουγα συνέχεια για αυτή ήταν οι συνεχείς προσπάθειες της για αποτοξίνωση από ναρκωτικά και αλκοόλ, για πήγαινε έλα με γιατρούς και νοσοκομεία, συνεχείς συλλήψεις από την αστυνομία, απογοητευτικές εμφανίσεις σε συναυλίες μπερδεύοντας στίχους, παραπατώντας και μη μπορώντας να κρατηθεί στα πόδια της , μεθυσμένη . Δεν ήξερε ποια είναι. Όπως φαίνεται δεν ήξερε πραγματικά ποια ήταν. Δεν ήταν μόνο η εξάρτηση από τα ναρκωτικά( ηρωίνη, συνεχείς χρήσεις κρακ κοκαϊνης , έκσταση ). Η Amy εμφανιζόταν ακόμα να πάσχει από κατάθλιψη και διατροφικές διαταραχές. Αυτοτραυματιζόταν και φωτογραφίες με τραυματισμένα τα χέρια και τα πόδια της βρήκαν το φως της δημοσιότητας. 

Η οικογένεια της ισχυρίστηκε ότι το 2006 η Amy πρέπει να επηρεάστηκε δραματικά από τον θάνατο της γιαγιάς της ,γεγονός που την έκανε να εθιστεί σε καταχρήσεις. Από πού όμως πραγματικά ξεκίνησαν οι καταχρήσεις της είναι λίγο πολύ γνωστό σε όσους έχουν ασχοληθεί κα έχουν ψάξει έστω και λίγο για αυτή. 

Το 2007 η Amy Winehouse παντρεύεται στο Miami τον Blake Fielder-Civil ο οποίος θα δηλώσει κάποια στιγμή πως ήταν εκείνος που την ώθησε στον κόσμο της κοκαϊνης και της ηρωίνης. Η σχέση τους ήταν άκρως επεισοδιακή με άγριους καυγάδες που οδηγούσαν μέχρι και σε άσχημους αυτοτραυματισμούς ενώ η ίδια είχε δηλώσει πως ο γάμος αυτός στηριζόταν απόλυτα στη χρήση ναρκωτικών. Ο Βlake θα φυλακιστεί για 7 περίπου μήνες το 2009 και θα χωρίσει οριστικά την Amy στις 28 Αυγούστου 2009 με την Amy να δηλώνει τον Μάρτιο του ίδιου χρόνου πως δεν θα αφήσει τον Blake να την χωρίσει και πως εκείνος ήταν η αντρική της version .

Με τους παπαράτσι συνεχώς από πίσω της η Amy  δυσκολεύεται πολύ να ξανασταθεί στα πόδια της, όλες οι προσπάθειες της για αποτοξίνωση φαίνονται άκαρπες. Μετά την έξοδο της από κέντρο αποτοξίνωσης τον Μάιο, οι εμφανίσεις της στην Ευρώπη αυτό το καλοκαίρι έμοιαζαν με μια ακόμα μεγάλη ευκαιρία για εκείνη. Στις 22 Ιουνίου θα εμφανιζόταν και στην Αθήνα και μου ήταν αδύνατο να πιστέψω πως δεν θα μπορούσα να την δω ζωντανά. Η εμφάνιση όμως αυτή δεν έγινε ποτέ. Μία μέρα πριν, η εμφάνιση της στο Βελιγράδι ήταν άκρως απογοητευτική και αξιολύπητη. Όλες οι ερχόμενες συναυλίες της ακυρώθηκαν. Απογοήτευση. 

Ένα μήνα μετά, η είδηση του θανάτου της είναι πέρα για πέρα αληθινή. Άλλο ένα ταλέντο χάθηκε ανέλπιστα πάρα πολύ νωρίς. Όπως ο Cobain, o Morrison , o Hendrix . Αυτοκαταστροφικές ανθρώπινες υπάρξεις που έγιναν μύθοι και ινδάλματα ,αφήνοντας πίσω τους μεγάλα ερωτηματικά. Ερωτηματικά που δεν θα απαντηθούν ποτέ.

Η αιτία του θανάτου της είναι ακόμα αδιευκρίνιστη αν και πολλοί την υποψιαζόμαστε. Βack to black.

                                                                

Carlos Giuliani (1978 Ρώμη-2001Γένοβα); Δέκα χρόνια μετά, "κείτεται" ζωντανός στις μνήμες μας

Η χρονιά του 2001 δεν είχε μόνο το συνταρακτικό γεγονός της επίθεσης κατά των Δίδυμων Πύργων στη Ν.Υόρκη να αφήσει πίσω της. Είχε και  μία στυγνή δολοφονία στη Γένοβα που στιγμάτισε τις επόμενες γενιές και το κίνημα κατά της "δημοκρατικής" παγκοσμιοποίησης ,αλλά κυριώς μια ολοφάνερη δολοφονία όπου το θύμα δεν δικαιώθηκε ποτέ μέχρι και σήμερα απο τα "δημοκρατικά" δικαστήρια.

Την Παρασκευή 20 Ιουλίου του 2001 στη πόλη της Γένοβας πραγματοποιείται η δεύτερη μέρα της 27ης συνόδου των 8 κορυφαίων οικονομικών δυνάμεων του κόσμου(G8). Στη πλατεία Gaetano Alimonda χιλιάδες άνθρωποι απο όλο τον κόσμο βρίσκονται εκεί διαμαρτυρόμενοι κατά της συνόδου και κατά της παγκοσμιοποίησης.Παράλληλα στη περιοχή βρίσκεται και ένας τεράστιος αριθμός αστυνομικών δυναμέων που είναι πανέτοιμος να διατηρήσει την τάξη και την ηρεμία για την ομαλή διεξαγωγή της συνόδου,πετώντας στους διαδηλωτές χημικά και δακρυγόνα. Αρχίζουν βίαιες συγκρούσεις.

Θυμάμαι τα γεγονότα ακόμα και σήμερα, βοούσαν όλα τα δελτία με τα πρωτοφανή επεισόδια. Δεν καταλάβαινα και πάρα πολλά, ήμουν μόλις 10 ετών αλλά τις εικόνες βίας που εκτυλίσσονταν μπροστά μου δεν τις είχα ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου μέχρι τότε.Και τότε ξαφνικά, άρχισαν να ακούγονται κραυγές και η τηλεόραση να δείχνει ένα πεσμένο νεαρό στο δρόμο και πολλούς "αστυνομικούς" γύρω του. Δεν έμαθα τότε τι είχε γίνει ,ούτε πως τον έλεγαν. Οι εικόνες στη Γένοβα αντικαταστάθηκαν απο τις εικόνες των Δίδυμων Πύργων και τους βομβαρδισμούς στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν.

 

Λίγα χρόνια μετά,έμαθα και είδα ποιός ήταν εκείνος ο νεαρός και πώς δολοφονήθηκε τόσο απάνθρωπα απο τους Ιταλούς Καραμπινιέρηδες. Το όνομα του ήταν Κάρλος Τζουλιάνι και ήταν μόλις 23 χρονών. Και θα μπορούσε να είναι ο καθένας απο όσους κατεβαίνουν για να ζητήσουν τα αυτονόητα για τη ζωή που προσπαθούμε να ζήσουμε. Ο "αστυνόμος" Mario Placanica τον πυροβολέι εν ψυχρω στο κεφάλι καθώς αυτός πλησιάζει το αστυνομικό όχημα κρατώντας ένα πυροσβεστήρα και ενώ κείτεται νεκρός, συμβαίνει το εξής αδιανόητο : το αστυνομικό όχημα θα περάσει δύο φορές απο πάνω του χωρίς ίχνος ντροπής και ανθρώπινης λογικής.

Ίσως το ακόμα πιο αδιανόητο και απο την ίδια την δολοφονία του Giuliani την οποία είδαν εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο, είναι οτι στην δίκη που ακολούθησε, ο "αστυνομικός" που πυροβόλησε και ο "αστυνομικός" που οδηγούσε το αστυνομικό όχημα αθωώθηκαν( θεωρήθηκε  πως ο Mario Placanica βρισκόταν σε αυτοάμυνα και η σφαίρα εξωστρακίστηκε).

 Ωστόσο, οι γιατροί που εξέτασαν τη σορό του 23χρονου μετά το θάνατό του, διέγνωσαν ότι η καρδιά του Carlo Giuliani χτυπούσε ακόμα και αφού τον πάτησε το όχημα, κάτι που επιβεβαίωσε και ο ιατροδικαστής Marco Salvi. Ο ίδιος ιατροδικαστής κατέθεσε σε μια άλλη δίκη διαδηλωτών της Γένοβα ότι η σφαίρα που χτύπησε τον Giuliani κινήθηκε σε ευθεία γραμμή. 





Παρόλα αυτά , ακόμα και αν ο Giuliani δεν δικαιώθηκε δικαστικά ποτέ, αυτό ίσως τελικά να μην έχει και μεγάλη σημασία ( καθημερινά δεκάδες είναι αυτοί που δεν βγάζουν άκρη με το δικαστικό σύστημα),καθώς στις συνειδήσεις όλων μας ζεί η πραγματική αλήθεια και ο Giuliani παραμένει δέκα χρόνια μετά ακόμα ζωντανός και ασυμβίβαστος.

Το γιαπί, το πηλοφόρι , το πτυχίο

Από το νηπιαγωγείο ακόμα άκουγες τους μεγαλύτερους να σου λένε :

« Να γίνεις παιδί μου ένας σπουδαίος γιατρός ή δικηγόρος να έχεις λεφτά να ζήσεις καλά!». Προφανώς πάνω κάτω όλοι μάλλον τα ίδια άκουγαν ή και περισσότερα και έγιναν σχετικοί και παντογνώστες στα πάντα. Ένδοξο ελληνικό οικογενειακό περιβάλλον.

Μετά ,στο δημοτικό οι βαθμοί μπαίνουν στην ζωή μας και μας ακολουθούν μέχρι το τέλος των πανεπιστημιακών σπουδών, γίνονται βραχνάς, ένας τρόπος να σε αξιολογούν και να βγάζουν συμπεράσματα για σένα ή πολύ απλά ένας τρόπος να καυχιούνται οι γονείς στους γύρω τους ή πολύ πιο απλά μια οδυνηρή εμπειρία για τα παιδιά που μπαίνουν από πολύ νωρίς στον χορό του ανταγωνισμού και της ανωτερότητας/κατωτερότητας.

« Εμένα το παιδί μου είναι πρώτο στο σχολείο! Θα είναι και σημαιοφόρος λογικά! Ίσως να τον στείλουμε και έξω, δεν είναι για εδώ, είναι πολύ έξυπνο! Ξέρει και 2 ξένες γλώσσες, θα τον γράψουμε και σε 3^η!»

« Βρε κοπρόσκυλο, τι βαθμοί είναι αυτοί; Για αυτό σε μεγαλώνω; Για να μου φέρνεις τέτοιους βαθμούς; Με τι μούτρα θα απαντάω εγώ σε όσους με ρωτήσουν; Θα προκόψεις νομίζεις με τέτοιους βαθμούς στη ζωή σου; Ένας αποτυχημένος θα είσαι!»

Ατάκες που σίγουρα όλοι έχουμε ακούσει κάποια στιγμή στη ζωή μας..

Ατάκες όμως που πολλά παιδιά δεν τις αντιλαμβάνονται το ίδιο σε σύγκριση με άλλα παιδιά. Όλα τα κόμπλεξ εξάλλου που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος δημιουργούνται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην παιδική ηλικία αλλά και στην εφηβεία. 

Και αφού περάσεις τον υποτιθέμενο «γολγοθά» των πανελληνίων που μόνο με ανούσιες και στείρες πληροφορίες σε γεμίζει και μεθαύριο δεν θα θυμάσαι καν, αφού χάσεις κάμποσες τρίχες από το κεφάλι σου από το άγχος και την πίεση που σε γεμίζουν οι γύρω σου αλλά και εσύ ο ίδιος «για να πετύχεις» , μπαίνεις στο ελληνικό πανεπιστήμιο και αποτελειώνεσαι. Γιατί αλλιώς τα περίμενες και αλλιώς σου τα είχαν τάξει. 

Και που μπήκες με 19 στο πανεπιστήμιο ποιος νοιάστηκε; Ωραία, έγινες και γιατρός ή δικηγόρος όπως σου έλεγαν όλοι. Εσύ και άλλοι τόσοι χιλιάδες τρέχετε να πιάσετε μια θέση στον επαγγελματικό σας κλάδο αλλά τζίφος! Πιο εύκολα θα βρεις δουλειά για τυλιχτής παρά για κάτι πιο γκλάμουρους με λεφτά, κοινωνική αναγνώριση και φήμη. Και το ειρωνικό είναι ότι όταν σνόμπαρες δουλειές όπως το σερβιτοριλίκι και τα σουβλάκια ,τώρα ψάχνεις τέτοιου είδους δουλειές και το ακόμα πιο ειρωνικό πως ούτε σε αυτές δεν βρίσκεις θέσεις εργασίας!

Αλλά εσύ παιδί μου έχεις και άλλη δίοδο! Έχεις και τα μέσα σου ,πώς να το κάνουμε! Ε μα δεν γίνεται αλλιώς ,αφού όλοι έτσι κάνουν! Εσύ τι είσαι; Κανάς ηλίθιος; Έλα, χώσου και στην παράταξη να κάνεις τις γνωριμίες σου, γλείψε 2, 3 καθυστερημένους που το παίζουν ιστορία χωρίς να έχουν κάνει τίποτα ουσιαστικό στη ζωή τους εκτός από το να δίνουν τζάμπα μπουκάλια σε κέντρα με γκόμενες παντός τύπου ( ο πελάτης έχει πάντα δίκιο  και πρέπει να έχει ποικιλία). Δώσε και μια ψήφο μετά όπου σου πουν και να τη η καταξίωση ,να η επιτυχία που σου έταζαν τόσα χρόνια.

Και μετά έρχεται η απογοήτευση, οι ανασφάλειες και όλος ο κακός χαμός.

Αυτά δεν μας τα είπαν δυστυχώς, τα βρίσκουμε στη πορεία. Γιατί όλα είναι ένας φαύλος κύκλος ,καθώς όλα τα παραπάνω ανέθρεψαν γενιές και γενιές της ελληνικής κοινωνίας η οποία ζητώντας πάντα να ζήσει το «αμερικάνικο όνειρο» στην Ελλάδα ,κάπου ξέχασε να ωριμάσει. Δεν φταίνε για όλα οι πολιτικοί. Οι πολιτικοί δεν έφτασαν εκεί που είναι μόνοι τους με ελαφρά πηδηματάκια. Έφτασαν εκεί χάρη στην ψήφο σου , είναι ο καθρέφτης σου , είναι όλα όσα έκανες και εσύ λέγοντας πάντα « αφού το κάνουν και αυτοί, εγώ τι είμαι; Μαλάκας είμαι;» 

Είσαι και πολύ μεγάλος. Το ψευτοδικαίωμα πλέον της ψήφου το έκανες χειρότερο και από την μούρη σου αφού για χρόνια τώρα βολεύτηκες και ξύπνησες ξαφνικά προ εκπλήξεως (!) μετά το Μνημόνιο. Πλέον τα παιδιά της γενιάς μου τρέχουμε και δεν φτάνουμε.

Κουράγιο και στους επόμενους!